Koń fiordzki (ang. Norwegian Fjord Horse, znany w Norwegii jako fjording lub fjordhest) – rasa kuca pochodząca z Norwegii.
Wygląd[]
Wysokość od 130 do 148 cm. Waży od 400 do 550 kg. Występują różne odmiany maści bułanej i myszatej, pręga grzbietowa od ogona po grzywę, kończyny ciemne, zazwyczaj pręgowane. Typową cechą dla tej rasy jest ciemny pas włosów w wewnętrznej części grzywy. Na zewnątrz włos jest biały. Gruba szyja łagodnie przechodząca w tułów, zad silny, kłąb zaokrąglony, niewyraźnie zarysowany, krótkie mocne nogi, niezbyt obfite szczotki pęcinowe. Charakterystyczną cechą jest strzyżenie grzywy na kształt półksiężyca.
Historia[]
Rasa fiording jest rasą prymitywną, to znaczy zbliżoną do konia pierwotnego (przypomina go dzisiaj koń Przewalskiego). Fiordingi były używane jeszcze przez wikingów i to one najprawdopodobniej dały początek rasie kuca islandzkiego. Za ich czasów służyły jako konie bojowe oraz były wykorzystywane do ciągnięcia pługa. Od tego czasu rasa ta jest używana na roli, w hipoterapii oraz jucznie. W obecnych czasach głównie hoduje się je w Norwegii, Dani czy Niemczech, jednak można spotkać je również w Polsce u osób prywatnych czy szkółkach.
Charakter[]
Konie fiordzkie mają spokojny temperament. Są bardzo spokojne nawet jako źrebięta. Są wspaniałymi końmi dla dzieci ze względu na swoje usposobienie.
Użytkowość[]
Obecnie konie fiordzkie startują w konkursach ujeżdżenia, skoków, w zaprzęgach, a nawet w WKKW. Ale są też wspaniałymi końmi rekreacyjnymi oraz rodzinnymi.